Urgent Conversations: Athene – Antwerpen

Het werk van Philippe Van Snick wordt gekenmerkt door een uiterst eenvoudige, aan het minimalisme verwante vormentaal en het herhaaldelijk gebruik van steeds dezelfde kleuren. Deze installatie bestaat uit twee houten kubussen en honderdtwintig gipsplaten. Eén kubus is zwart gekleurd, de andere lichtblauw. Met deze kleuren verwijst Van Snick respectievelijk naar de nacht en de dag. Dit thema van dag en nacht vormt een belangrijke constante in het oeuvre van de kunstenaar. Op de kubussen liggen telkens tien witte gipsplaten. Het is geen toeval dat het telkens om tien platen gaat: het cijfer tien komt regelmatig voor bij Van Snick. Zo werkt hij bijvoorbeeld ook met tien vaste kleuren. De overige platen zijn rechtop gezet in een constructie die het midden houdt tussen een domino en een doolhof. Het volume met de gipsplaten heeft iets heel ritmisch en dynamisch. Dit contrasteert met de zware, logge kubussen. Het geheel heeft zowel iets van chaos als van orde. Van Snick wil met zijn werk wijzen op een anarchie die overal herkenbaar is en tegelijk op de mogelijkheden om die anarchie te ordenen. Dit bipolaire, dat we in dit werk ook terugvinden in het thema dag/nacht, maakt een belangrijk onderdeel uit van het oeuvre van de kunstenaar in het algemeen. Ook de zeer eenvoudige beeldtaal is typerend voor het werk van Van Snick. Zijn werk behoort echter zeker niet tot de minimalistische strekking: het laat een ruime interpretatie van de toeschouwer toe en getuigt bovendien van veel gevoel en kwetsbaarheid.